از بدبختی های جدیدم همین بس که بگوییم باید مدتی از عمر گران بهایی خود را باید به صورت بسیار فلاکت باری پشت درب ارایشگاه زنان بگذارنم در نوع خودش بسیار جدید و خاص است و البته رعب اور .
گاهی دچار تردیدی عمیق میشوم که در نوع خودش خیلی عمیقه عمیق تر از عمیق
خسته نیسم ولی تردید هست از درست بودن ؟مهم نبودن؟ نفهمیدن ؟نفهمیده شدن ؟
از نفهمیدن درد اور تر همین نفهمیده شدن است و تو چه میدانی نفهمیده شدن چیست؟
بگذریم باید بگذرایم و بگذریم تا غم مانا نشده است .
ای بابا بلاخره انگار من دست رسی ام به سرویس بیان بلاگ باز شده الان دقیقا نمی دونم چی شد که شد ولی خب الان که دارم براتون می نویسم و این جای خیلی خیلی خوشحالی داره .
این روزه به حرف اقای دنیل گلمن گوش دادم و فاصله ای اخر هفتع ای میان کار ها و درس ها و پروژه ها انداختم تا خودم را از نظر توانایی های فکر با سطح بالاتری برسانم و یه جورایی هم خستگی به در کنم من که بهش امیدوارم . در کل بدم نگذشت کلی خوابیدم .
دیشب داشتم به این حرف بیشترفک میکرد که زندگی بی رحم است و تو تنهای و تنهایی . به صورت اغراق امیزی بهش اعتقاد دارم شاید اگه کسی بهم میگفت خودم تو سف مننقدینش قد علم میکردم بلند می گفتم که داداش پارونویا زدی ها . ولی خب شدیدا فک می کنم لعنتی خیلی بی رحمه .
چند روزی ننوشتم این هم دردی به درد های دنیا اضاف کرد اما تاثیری نذاشت .
در کل دو نوع درد توی دنیا هست
درد های شماره یک : که بی هوده هستنو بی خاصیت فقط باعث میشن عذاب بکشی
درد های شماره دم: درد های که به قولی باعث ارتحاله روح ادمی میشن و باعث میشن بری کف وجودت توی اون زیر زمین یه گودال عمیق بکنی باز پایین تر بازم یه گودال عمق بکنی غم و درد و ناراحتیت روتوش چال کنی که یه جای عمیق جا بدی همیشه یه چیز عمیق توی کل وجود تو رو همیشه یادت بیاره که چی بودی و چی شدی .
جای بسی تفکر داره ها ////
از این روزا بگم قراره کار کنم بخونم پروژه بدم نفسم بکشم تو هوای که هست . قراره انکیزه هم باشه .
یه معرفی : برای اینکه تایپ قوی تری داشته باشیم توی برنامه نوسی یا وبلگ نویسی باید بریم سراغ کلاب های تایپینگ : مثللا
/www.typingclub.com
بریم که زندگی منتطره