به هر حال دارم دوباره شروع میکنم به نوشتن و این هم می تونه خوب باشه هم خیلیم ترسناک .
می دونی به عنوان یه مورچه در این دنیای بزرگ گفتن افکار له این گندگی یا شایدم کوچکی به هرحال یا میشه گفت افکار هر ادم گوشه ای ترسناک از وجود ادم هاست .
یکی از افکار مسخره من اینه وقتی سایه خودم رو می بینم به خودم میگم از کجا معلوم که ما سایه یه موجود دسته بالا تری نباشیم .
به هرحال :
امروز خیلی قدم زدم خیلی تنها هم نبودم یکی باهام بود که برام خیلیه .
میدونید گاهی میترسم حرف بزنم مثلا بگم گم شدم بین خودم و تمام خودم های که ساختم که امکان داره الان هرکدومش باشم . خیلی اوقات دلیل این همه خود اینه که میخوایم دیگران رو تحت تاثیر قرار بدیم یا شایدم این باشه که تحت تاثیر قرار گرفتم حالا هر کدوم. چه فرقی میکنه اصلا .
مهم اینه میوم خودم های بی شمار و یه جامعه که شباهت زیادی به هرم غذایی داره گیر افتادم .
یه جورایی انگار مجبوری برسی به راس این هرم غذایی حالا با هر سبک و شکار و تلاشی که شده و یه جورایی باید رحم نکنی چون بهت رحم نخواهد شد.
امروز همچین روز خوبی نبود هیچی کار نکردم روز بی برنامه و بی هدفی بود چقدر بده
اما فردا چی بگم کلی برنامه براش هست چقدر خوب
فردا زود میاد
منم زود میام
منتطر بقیقه زندگی باشید
نگران فردا نباشید چون سرنوشت داره به سرعت میاد سمت ما